Strona wykorzystuje ciasteczka by świadczyć usługi na najwyższym poziomie Polityka prywatności
Rozumiem
W każdym wieku dziecko może potrzebować wsparcia psychologa dziecięcego. Ośrodek Środowiskowej Pomocy Psychologicznej i Psychoterapeutycznej jest miejscem, gdzie może je otrzymać bezpłatnie i bez skierowania maksymalnie do 21 roku życia. Dowiedz się jak to działa.
Niezależnie od wieku dziecka może pojawić się potrzeba wsparcia psychologa dziecięcego. Czasami są to przejściowe problemy wymagające jednorazowego spotkania z psychologiem, a czasami sytuacje, które wymagają systematycznego utrzymywania kontaktu z psychoterapeutą, a także wsparcia w szkole czy przedszkolu.
Ośrodek Środowiskowej Pomocy Psychologicznej i Psychoterapeutycznej to miejsce, gdzie oferowana jest pomoc z zakresu zdrowia psychicznego dzieciom w każdym wieku. Pomocą obejmuje się dziecko, jego rodzinę a także środowisko, w którym przebywa np. szkoła, przedszkole. W każdym tego typu ośrodku przyjmują: psycholog dziecięcy, psychoterapaeuta i terapeuta środowiskowy.
Do psychologa dziecięcego należy się udać, kiedy u dziecka lub nastolatka/nastolatki zaczynamy obserwować:
wyraźne zmiany zachowania, zaburzenia emocjonalne (m.in. stany lękowe, zaburzenia odżywiania), przewlekły smutek, niechęć do uczęszczania do szkoły, pogorszenie się ocen w szkole, bezsenność lub nadmierną senność, pobudzenie psychoruchowe lub spowolnienie, przewlekłe zmęczenie dziecka, brak energii, apatię, zaburzenia koncentracji i pamięci, zaburzenia zachowania, trwający przez kilka tygodni obniżony nastrój, ciągłe skargi na dolegliwości somatyczne (bóle brzucha, bóle głowy), wybuchy złości, rozdrażnienie, nieadekwatne reakcje do sytuacji, zmniejszenie zainteresowań i zdolność do odczuwania przyjemności, wycofanie z życia rówieśniczego, nadmierne korzystanie z mediów społecznościowych, gier wideo, komputera, Internetu (uzależnienia behawioralne), pogorszenie się relacji rodzic-dziecko, myśli i tendencje samobójcze, autoagresja, opóźnienie w rozwoju dziecka, zaburzenia neurorozwojowe oraz inne zachowania, które budzą niepokój rodziców lub opiekunów dziecka lub nastolatka.
W Ośrodku przyjmują specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym dzieci i młodzieży. Psycholog dziecięcy, psychoterapeuta oraz terapeuta środowiskowy.
Psycholog dziecięcy zajmuje się diagnozowaniem oraz prowadzeniem konsultacji psychologicznych oraz wizyt psychoedukacyjnych.
Psychoterapeuta prowadzi terapię indywidulaną, grupową lub rodzinną. Zazwyczaj jest to psycholog w trakcie kursu specjalizacyjnego z psychoterapii lub taki kurs zakończył. Kurs na psychoterapeutę trwa zazwyczaj 4 lata i obejmuje szeroki zakres wiedzy z dziedziny psychoterapii.
Terapeuta środowiskowy zajmuje się kontaktami ze szkołą i wsparciem dziecka w jego środowisku szkolnym lub domowym, jeśli zachodzi taka potrzeba. Jego rola polega na udzielaniu wszechstronnego wsparcia i pomocy terapeutycznej podopiecznym i ich rodzinie. Zadaniem terapeuty środowiskowego jest rozpoznanie potrzeb oraz możliwości pacjenta, którym się zajmuje. Terapeuta środowiskowy planuje konkretne działania terapeutyczne. Ważnym elementem terapii jest działanie interwencyjne w środowisku pacjenta, dlatego jego praca nie odbywa się tylko w gabinecie, ale przede wszystkim podejmuje współpracę z placówkami, które zajmują się opieką nad pacjentem (szkoła, ośrodek pomocy społecznej, przychodnia itp.). Wspiera również rodzinę podopiecznego w rozwiązywaniu sporów i budowaniu prawidłowych relacji opartych na akceptacji i wzajemnym zrozumieniu. Odbywa wizyty domowe.
Wszyscy pracownicy Ośrodka Środowiskowej Pomocy Psychologicznej i Psychoterapeutycznej działają jako zespół, a ich praca poddawana jest ciągłej superwizji.
W momencie, kiedy dziecko zostaje zgłoszone do Ośrodka przez rodzica lub opiekuna, objęte zostaje kompleksową opieką psychologiczną.
W pierwszej kolejności trzeba postawić odpowiednią diagnozę. W tym celu przeprowadzane są spotkania diagnostyczne oraz porada środowiskowa w celu uzupełnienia wywiadu. Podczas wizyt diagnostycznych psycholog dziecięcy spotyka się z rodzicami dziecka i z dzieckiem. W czasie wizyty diagnostycznej, rodzice poproszeni są o zgodę na kontakt ze szkołą oraz kontakt telefoniczny do szkoły. Kontaktem ze szkołą zajmuje się terapeuta środowiskowy.
W czasie wizyt diagnostycznych psycholog zbiera dokładny wywiad na temat dziecka, jego problemów i sposobu funkcjonowania w domu i szkole, zapoznaje się również z dostarczoną przez rodziców dokumentacją medyczną. Dziecko i rodzice wypełniają testy psychologiczne, może być przeprowadzone badanie psychologiczne.
Po wizytach diagnostycznych i ustaleniu rozpoznania, sporządzany jest kompleksowy i indywidualny plan postępowania między innymi: oddziaływania indywidualne, rodzinne, środowiskowe z zaplanowaniem rodzaju realizowanych działań, psychoterapia lub sesje wsparcia psychospołecznego lub porady psychologiczne, porady środowiskowe. Określany jest również czas trwania całościowego wsparcia z uwzględnieniem specyfiki danego pacjenta i jego otoczenia.
Po ustaleniu rozpoznania i ustaleniu indywidualnego planu leczenia (wsparcia psychologicznego), dziecko może otrzymać w zależności od indywidualnych potrzeb różne formy wsparcia, odpowiednie metody psychologiczne. W zależności od wieku pacjenta i jego potrzeb dobierane są najbardziej wskazane narzędzia terapeutyczne.
Konsultacja psychologiczna jest elementem:
– kompleksowej diagnozy i terapii dzieci i młodzieży, u których istnieje prawdopodobieństwo występowania lub obecne są objawy zaburzeń lękowych, nastroju, odżywiania;
– diagnozy i poradnictwa w sytuacji nierealizowania zadań rozwojowych (np. realizacja obowiązku szkolnego, nawiązywanie relacji z rówieśnikami, stopniowe usamodzielnianie się i separowanie od rodziców, zdobywanie wykształcenia i tworzenie tożsamości);
– planowania pracy terapeutycznej w sytuacji, gdy objawy dziecka wiążą się z zaburzeniami relacji rodzinnych i małżeńskich
– obecne są objawy zaburzonego zachowania.
Jest to spotkanie, na którym pacjent i rodzic będzie poinformowany między innymi na temat zadań rozwojowych i roli rodzica w realizacji zadań wychowawczych oraz terapeutycznych, o ile zaistnieje taka potrzeba. Podczas wizyty psychoedukacyjnej rodzice są w przystępny sposób informowani, czym jest jednostka chorobowa dziecka np. depresja i jak ją leczyć. Często psychoedukacja obejmuje przekazanie zaleceń dotyczących codziennego postępowania z dzieckiem.
Podczas takiej wizyty rodzic może dowiedzieć się jakie są objawy danej choroby, co jest objawem, a co zachowaniem niepożądanym. Psychoedukacja jest elementem terapii. W czasie takiej wizyty rozmawia się również o podziale ról w terapii i podziale odpowiedzialności, o rozwoju kompetencji rodzicielskich, konieczności rozumienia problemów współczesnych zjawisk społecznych i kulturowych. Porada psychoedukacyjna traktowana jest jak świadczenie medyczne.
Psychoterapia indywidualna to indywidualne spotkania psychoterapeuty i pacjenta. Skupia się ona przede wszystkim na pacjencie jego uczuciach, przeżyciach, przemyśleniach, nastawieniu, sposobach postrzegania świata i siebie samego przez pacjenta. Pomiędzy pacjentem a psychoterapeutą nawiązuje się specyficzna wież. Dlatego cały proces terapeutyczny powinien być prowadzony przez jednego i tego samego psychoterapeutę. W czasie psychoterapii indywidulanej pacjent ma możliwość zobaczenia swoich problemów z innej perspektywy i zmianę nastawienia do nich i myślenia o nich. Może również nauczyć się korzystania z narzędzi, które np. pomagają redukować stres, napięcie czy myśli, które zaburzają normatywne funkcjonowanie. Psychoterapia ma swój określony czas. W Ośrodku jest to zazwyczaj 25 spotkań raz w tygodniu.
Psychoterapia grupowa polega na systematycznym uczestnictwie w spotkaniach grupy pacjentów. Prowadzona jest przez jednego lub dwóch psychoterapeutów. W tej formie psychoterapii kładzie się duży nacisk na budowanie relacji grupy. Psychoterapię grupową zaleca się zazwyczaj osobom borykającymi się z problemami o charakterze społecznym, z problemami w komunikacji międzyludzkiej i problemami z adekwatnym odnajdywaniu się w sytuacji społecznej.
Trudno mówić o leczeniu dzieci czy nastolatków bez zaangażowania ich rodziców lub opiekunów. Im młodsze jest dziecko tym większego wsparcia potrzebuje. Czasami konflikt miedzy rodzicami i dzieckiem jest na tyle duży, że terapia dziecka musi iść w parze z terapią rodzinną. W jej czasie wszyscy mieszkający razem członkowie rodziny wspólnie spotykają się z psychoterapeutą i pracują nad poprawą swoich relacji.
W zależności od potrzeb pacjenta, dziecko objęte jest wsparciem terapeuty środowiskowego. Staje się on „łącznikiem” między pacjentem a jego środowiskiem. Może kontaktować się ze szkołą, aby wesprzeć funkcjonowanie dziecka poprzez edukację i podnoszenie świadomości kadry nauczycielskiej na temat problemu dziecka oraz zalecać odpowiednie oddziaływania na dziecko.
Centrum CBT prowadzi kilkanaście ośrodków, w których oferowane są usługi psychologiczne zgodnie z wymaganiami NFZ i wytycznymi na temat wsparcia dzieci i młodzieży. Wszystkie usługi w ramach Ośrodka są dla pacjentów bezpłatne i skierowane do dzieci i nastolatków do 21 roku życia pod warunkiem, że uczęszczają do szkoły ponadpodstawowej i są ubezpieczeni w ramach ubezpieczenia rodziców.
Kadra w każdym ośrodku składa się z wykwalifikowanych i cały czas podnoszących swoje kompetencje zawodowe psychologów, psychoterapeutów i terapeutów środowiskowych. Są oni poddawani stałej superwizji.
Aby umówić się na pierwszą wizytę nie potrzebne jest skierowanie, należy ze strony www.poradnie-cbt.pl wybrać placówkę w Warszawie, Łodzi, Gdańsku, Otwocku, Legionowie, zadzwonić pod podany numer telefonu, gdzie konsultant wskaże najbliższy termin i umówi na pierwsze spotkanie z psychologiem.
W przypadku pacjenta powyżej 18 r.ż. należy obowiązkowo pobrać zaświadczenie o uczęszczaniu do szkoły ponadpodstawowej.
Trzeba pamiętać, że Ośrodki Środowiskowej Opieki Psychologiczno-Psychoterapeutycznej są placówkami I stopnia referencyjnego według założeń reformy psychiatrii dzieci i młodzieży. Nie przyjmuje tu psychiatra dzieci i młodzieży. W razie konieczności psycholog z Ośrodka Środowiskowej Opieki Psychologiczno-Psychoterapeutycznej może zlecić kontakt z psychiatrą dzieci i młodzieży. Przyjmują oni w Poradniach Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży (II stopień referencyjny).
Zapraszamy do Ośrodków Środowiskowej Opieki Psychologiczno-Psychoterapeutycznej Centrum CBT. Tutaj Twoje dziecko znajdzie najwyższy standard opieki psychologicznej w ramach NFZ.
